Zoals ik eerder al een aantal malen gesignaleerd en beschreven heb, worden er in de duivengeneeskunde nogal eens volstrekt verkeerde veronderstellingen geponeerd. Duivengeneeskunde is ook best ingewikkeld, voor leken vaak niet te begrijpen, maar voor veel (duiven)dierenartsen en wetenschappelijke onderzoekers evenmin.
Keer op keer wordt dat door de praktijk bevestigd en keer op keer blijkt ervaring de sleutel tot de juiste diagnostiek. Deze klinische diagnostiek is nou ‘toevallig’ mijn stokpaardje. Je moet gewoon onnoemelijk veel probleemgevallen gezien en gevolgd hebben (zgn. follow up) om tot een afgewogen oordeel te kunnen komen met betrekking tot de juiste diagnose. Zeker als we weer eens worden opgeschrikt door alarmerende berichten over nieuwe ziekten met veel dode duiven.

Rotavirus

Thans is er bij sommige dierenartsen ongerustheid over het Rotavirus dat in Australië in 2016 oorzaak was van grote sterfte tot 50% van de duiven! Het begon in Victoria en werd door duivendierenarts Colin Walker, een oude bekende van mij, als eerste beschreven. Verschijnselen leken op Adeno-coli syndroom, maar toen mijn expertise werd ingeschakeld tijdens een ‘live’ radio-uitzending in Australië, deed het hele verhaal mij ook denken aan:

1. Adeno type II want dat had ik nog op mijn netvliezen
    staan sinds 1991, toen er binnen enkele maanden
    zo’n 10.000 duiven stierven in West-Brabant.
    Het ziekteproces duurde steeds ongeveer 18 uur. Ik stond
    met mijn armen in de lucht, de wetenschap (Universiteit
    Gent, waar wij een aantal dode duiven naar toe hadden
    gestuurd) eveneens. Zeer specifieke symptomen: beetje
    apatisch, knalgele mest (acute ernstige leverontsteking)
    met een soort septicaemie (bloedvergiftiging) en in het
    laatste stadium heftig naar ademsnakkende duiven, die
    aanvoelden als een ‘spons’, totaal geen spierspanning
    meer. Sterfte oplopend tot wel 40% van het hok, maar
    merkwaardigerwijs meer bij oude dan bij jonge duiven.

    Ik ben er van overtuigd dat ik zo ongeveer de enige
    dierenarts ben die dat in die mate gezien heeft! Daarom
    weet ik zo verrekte goed hoe dat eruitzag en hoe het
    proces verliep!
    De ziekte is evenzo snel verdwenen als hij gekomen is,
    we noemen dat een self-limiting disease, met andere
    woorden, de sterfte gaat zo snel dat de duiven elkaar
    niet meer (over grotere afstanden) kunnen besmetten!!

2. En altijd moet je ook aan PMV denken, dat verloopt
    vaak héél wisselend qua symptomen.

Theorie en praktijk

Ik ontmoet veel duivendierenartsen over de hele wereld en keer op keer merk ik dat er een enorm gat gaapt tussen theorie en praktijk, anders gezegd: tussen weinig ervaring en véél ervaring! Het is een wereld van verschil en het wordt er niet beter op.

Rota-hysterie

Nu zie ik ook weer meewarig de discussie over het voornoemde Rotavirus. Leken schrijven daar onzin over in krantjes en op hun sites, niet gehinderd door enige kennis van de materie en dat is best irritant, want de argeloze duivenliefhebbers beginnen het na te ‘papegaaien’, en als de dierenarts van dienst het niet op kan lossen, zegt die ook “zal wel een Rotavirus zijn”! Quod non.
Dat is althans wat ik al een paar jaar een aantal malen meemaak in Nederland, België en Duitsland. Ik zie echter niets anders dan wat ik 35 jaar geleden al zag, geen echt nieuwe symptomen. Dode jonge duiven ja, maar in vrijwel alle gevallen is het probleem goed te genezen als je niet te lang wacht! Ik geloof dus niet in deze Rota-hysterie dat er een nieuwe ziekte zijn intrede doet met grote sterfte bij onze jonge duiven!!

Let wel, de Rotavirus-problemen in Australië betroffen oude én jonge duiven. Dat is alvast een enorm verschil met de situatie in Europa, maar daar rept de wetenschap met geen woord over, echter voor mij is dat wel een essentieel verschil!
Duitse onderzoekers vonden toen ze naar aanleiding van de Rotavirus-ellende in Australië ook eens gingen zoeken naar Rotavirussen bij duiven inderdaad ook af en toe een Rotavirus.
Als je onderzoek gaat doen naar sterfte bij duiven kom je al snel bij de ‘Coli’-problemen bij jonge duiven uit, dat is normaal!! Internationaal wordt in wetenschappelijke kring nu de term Y.P.D.S. gebruikt, wat staat voor Young Pigeon Disease Syndroom oftewel jonge-duiven-ziekte-syndroom.