Interessante medische gevallen

Na een betrekkelijk rustige winter met wat minder paratyfus dan ‘normaal’ verliep de kweek over het algemeen ook redelijk goed. Toch maakten we weer een aantal interessante medische ‘gevallen’ mee die ik u niet wil onthouden omdat ze bijzonder én leerzaam zijn.

Geval 1: Herpes

Het eerste geval betreft een hok in de buurt van Brussel waarvan de eigenaar mij consulteerde over de totale ontreddering van zijn oude duiven na de inenting met het vaccin tegen Paramyxo, Herpes en Adeno. Over dit vaccin heb ik u eerder al bericht dat het niet werkt tegen Herpes en ook niet tegen Adeno. Hij had zich wijs laten maken door zijn plaatselijke ‘duivenarts’ dat dit een prima enting was dus zo gezegd, zo gedaan. Hij kwam zo’n kleine 2 maanden geleden met een aantal van zijn geënte duiven naar Breda en vertelde dat praktisch al zijn oude duiven (jongen had hij niet laten enten) al 1 dag na de enting lusteloos waren en in de dagen daarna steeds slechter werden. Er waren er al een stuk of 10 dood van de totaal 200 stuks. Ze waren vrijwel allemaal lusteloos, aten niet of nauwelijks, wilden niet graag opvliegen en vermagerden, uiteraard met groenige slijmerige mest. Nu zal een aantal van u misschien veronderstellen dat er paratyfus zou zijn uitgebroken, maar zo werkt dat niet. Bij paratyfus krijg je nooit zo’n massale snelle uitbraak!
De zieke en dode duiven die ik te zien kreeg in Breda waren suf en sloom en hadden flinke entknobbels. De eenvoudige klinische en microscopische onderzoeken leverden verder geen aanwijzingen op, dus een duif opgestuurd naar Zoolyx in Aalst (B), een laboratorium met veel specifieke duivenkennis en met de modernste onderzoekstechnieken, o.a. PCR.
Uitslag na enkele dagen: Herpes. Niet te geloven hè. Vóór de enting waren de duiven nog in perfecte conditie volgens de eigenaar en ik had geen reden daarover te twijfelen want het is een goede liefhebber. Enfin, de duiven wat ondersteunende preparaten gegeven en een antibioticum om de neveninfecties te bestrijden en gelukkig binnen 12 dagen was de ellende weer opgelost, al kostte het hem wel een 15-tal duiven.

Geval 2: E.coli + Rotavirus

Het tweede geval gaat over een Duitser die “adeno-coli”-verschijnselen met sterfte zag bij zijn jonge duiven die nog amper buiten waren gekomen. Hij belde mij en vertelde dat hij bij een aantal duiven de bekende verschijnselen zag als braken, vieze groengelige mest, waterig met een beetje slijm ook. Er waren 28 jongen doodgegaan en die kwamen uit 10 koppels. Aan de ‘ouder’-duiven was niets te zien. Wij lieten een paar jongen onderzoeken en daar kwam E.coli uit plus Rotavirus. Opmerkelijk was dat van 2 koppels alle jongen dood waren gegaan. Toen hij die 2 ouderkoppels liet onderzoeken kwam daar inderdaad Rotavirus uit. Dat betekent 2 dingen nl. dat Rotavirus circuleert in duivenbestanden zonder dat de oude duiven ziek worden én dat het Rotavirus plotseling kan toeslaan bij tot 30% van de jonge duiven populatie, meestal ná stress met verschijnselen die lijken op het klassieke “adeno-coli”-syndroom zoals wij dat al méér dan 40 jaar kennen!! Grote verschil is dat bij het klassieke “adeno-coli”-syndroom de besmettelijkheid veel groter is en de sterfte geringer.