Een drukte van belang in de duivenpraktijk

Het lijkt er wel op dat de problemen rondom de gezondheidstoestand van onze duiven dit jaar ernstiger zijn dan voorgaande jaren! We worden overspoeld door hulpvragen vanuit de hele wereld. Vooral telefonisch, maar ook via e-mails met foto’s en filmpjes van duiven met problemen. Het lijkt er zelfs op dat, onder invloed van een aantal lekenschrijvers, de medische begeleiding een beetje naar de achtergrond is gedrukt, met alle vervelende gevolgen van dien.

Met invloedrijke duivenliefhebbers de wereld rond

Vroeger, in de vorige eeuw (dat lijkt langer geleden dan het is), waren er ook discussies en polemieken in de diverse duivenkrantjes! Wat een luxe, toen hadden we alleen al in Nederland een stuk of vijf krantjes.

Prominent was toen het NP orgaan van de familie de Zeeuw. En in dat krantje schreven toevallig de grote aanhanger van de zogenaamde “Graan en Water-theorie”, maar eveneens schreef daar regelmatig ene Piet de Weerd in en dat was ‘toevallig’ mijn briljante vader. Zijn tijd ver vooruit, zo ongeveer de medische begeleiding uitgevonden met apothekers, o.a. Harrie van Helvoort uit Breda en dierenartsen in binnen- en buitenland. Vader Piet maakte de Belgische postduif beroemd in USA, Mexico, Duitsland, Zuid-Afrika en Azië. Zo ook maakte hij het waarschijnlijk beste ras ooit, wereldberoemd. En dat waren natuurlijk de Gebr. Janssens uit Arendonk. Deze grote kampioenen werden talloze malen door mijn vader bezocht in gezelschap van invloedrijke duivenliefhebbers uit heel de wereld. Om er slechts enkele te noemen: Erich Heinemann van het gelijknamige topmodeconcern in Duitsland. Raymund Hermes (vleesmagnaat), bij iedereen bekend, fenomeen in Hamm (Sieg) en in het Saargebied. Professor Anker uit Kaposvar (Hongarije), bekend vanuit het prachtige boek van Steven van Breemen (De kunst van het kweken). Prof. Anker was bezig met de genetica van varkens en hij probeerde een extra rib in een bepaald ras te fokken!

Als wereldexpert op het gebied van selectie van postduiven, werd mijn vader regelmatig door Anker geconsulteerd. Trouwens, ook door professor William Keeton van de beroemde Cornell University in Ithaca NY. In dit geval ging het over de voorselectie van duiven, die Keeton gebruikte voor zijn baanbrekende onderzoekingen naar het oriënteringsvermogen van onze postduiven. Keeton was overigens nooit bij de Janssens. Mijn vader bezocht hem een aantal malen op de universiteit in Ithaca.

Olympische spelen 1968

Verder herinner ik mij Miguel Galas Lavin, een boezemvriend van mijn vader uit Mexico City; kwam ook regelmatig naar Breda en ook hij bezocht de Janssens. Ik bezocht samen met mijn vader Miguel in 1968, dat was ten tijde van de Olympische Spelen. Miguel had een grote drukkerij met 600 man personeel, drukte alle tickets voor de evenementen van de Olympische Spelen en zodoende kon ik gaan en staan waar ik wilde. Miguel was bevriend met de Mexicaanse president López Portillos en met Ramírez Vázquez, de president van het Mexicaanse Olympisch Comité en architect van enkele prachtige stadions. Zodoende kreeg ik de persoonlijke uitnodiging van de president van het IOC, Avery Brundage, om te helpen bij het oplaten van de duiven bij de openingsceremonie, waarbij Enriqueta Basilio de Olympische vlam ontstak.

Op pad met vader Piet

Ook herinner ik mij nog de Duitsebeeldend kunstenaar Prof. Norbert Kricke, ook zo’n duivenfanaat, die heel lang geleden een groot metalen kunstwerk maakte in zijn ‘Hexenküche’ voor de universiteit van Bagdad. Met vader ernaast gezeten en ik opgevouwen achterin de Triumph sportwagen, reden we vaak naar beroemde ‘Belgen’. En niet te vergeten Prof. Jan Bonsma, universiteit Pretoria, Zuid-Afrika. Ook zo’n gerespecteerd geneticus die in Zuid-Afrika het ‘Bonsmara’ runderras gefokt heeft. Een knappe prestatie, dit ras is resistent tegen insecten omdat hij een dikkere huid gefokt heeft, waardoor de muskieten en teken hun ‘lading’ bloedparasieten er niet in kunnen krijgen. Ook Bonsma was een groot duivenliefhebber en een wijs man. Hij was onder de indruk van de selectietechniek van mijn vader omdat die in Zuid-Afrika goede Aarden-duiven had gebracht. Het ras waarvan Piet de Weerd de belangrijkste ‘basisduiven’ had aangedragen bij Jan Aarden. De story is genoegzaam bekend. Nog altijd domineert het Steenbergs Ras de zware fond!

Graan en water theorie

Maar goed, even terug naar de ‘Graan en Water-theorie’ van vdH (van den Hoek) en de polemiek daarover met Piet de Weerd, de aanhanger van de verantwoorde medische begeleiding. Elke wetenschapper die iets van duiven kent, is het erover eens dat die ‘Graan en Water-theorie’ natuurlijk onzinning is. Duiven die wekelijks in de manden zitten, met duizenden in containers, logisch dat je dus ‘alle’ ziekteverwekkers die er bestaan, kunt aantreffen! Maar dan volgt pas het echte probleem, want ik herhaal het voor de zoveelste keer: “Het aantreffen van potentieel gevaarlijke bacteriën c.q. virussen, hoeft niet te betekenen dat die duiven ziek zijn. Daar is meer voor nodig, zoals weerstandsverlies, een slecht hok, een slechte verzorging, etc.” Met moderne PCR-technieken kunnen we bij wijze van spreken 1 bacterie vinden, terwijl er bijvoorbeeld 1000 nodig zijn om ziek van te worden. PCR-technieken zijn kostbaar.

Onnodige testen

Er bestaan ook eenvoudiger testjes, testkits zo u wil. Wij gebruiken die ook. De resultaten zijn vaak onbetrouwbaar, helaas. Het routinematig testen van op het oog gezonde duiven is een dure en vooral zinloze bezigheid, alleen goed voor de portemonnee van de fabrikanten ervan!! Zoals ook de vroeger toonaangevende Universiteit voor Diergeneeskunde, nl. die in Gent (thans Merelbeke) dat altijd beweerde. Een uitslag van een onderzoek heeft pas betekenis als de kiem (bacterie/virus) afkomstig is van ziekmakend weefsel (pathologisch veranderd weefsel), onderdeel van de postulaten van Koch. De ziektekiem moet in ongewoon grote hoeveelheden in de patiënt worden aangetroffen maar niet in het gezonde dier. De ziektekiem moet kunnen worden geïsoleerd en verder gekweekt. Een proefdier dat met de gekweekte kiem besmet wordt, moet dezelfde ziekte krijgen.

Al die uitslagen, en we worden er dagelijks mee geconfronteerd en over geconsulteerd, hebben helaas vaak weinig waarde omdat het werkelijke probleem niet wordt geanalyseerd! Vooral de lab-uitslagen uit Engeland zitten er wat mij betreft vaak naast, maar ook in Duitsland, Frankrijk en Spanje snappen ze niet zoveel van Duivengeneeskunde. En op websites en in nieuwsbrieven, vooral in België en Nederland, worden u schaamteloos complete onwaarheden en zelfs onzin op de mouw gespeld.

Verantwoord antibioticagebruik

Toen ik vanmorgen mijn kliniek binnenwandelde en een praatje maakte met enkele medewerkers over het onweer van gisteravond, viel mij op dat één van de dames al een tijd niet meer hoestte en ook gelukkig geruime tijd niet meer ziek was geweest. Op mijn vraag hoe het kwam dat het zo goed ging, antwoordde zij: “Ik slik preventief al een half jaar lang antibiotica, 3 keer per week 1 tablet en het gaat schitterend. Nu afbouwen en in de ‘gevoelige’ maanden wederom, preventief dus, antibiotica, vanzelfsprekend op advies en voorschrift van de longspecialist.”
En zo zijn er nog vele voorbeelden te geven van verantwoord antibioticagebruik. En met de resistentieproblematiek valt het in de duivensport geweldig mee. Dat wordt zwaar overdreven, wij constateren dat dagelijks omdat wij als geen ander dagelijks tussen de duiven zitten en een intensieve follow-up doen na de behandelingen. Daardoor krijg je een enorme ervaring en zie je ook dat resistentie in duivenkolonies als sneeuw voor de zon kunnen veranderen en verdwijnen.
Anders dan sommige collega’s willen doen geloven!

Europese wet- en regelgeving

Vooral sommige Belgische collega’s doen wat krampachtig over antibiotica, maar dat komt vooral omdat ze er niet meer mee kunnen werken, althans ze denken dat ze alleen met in België geregistreerde diergeneesmiddelen voor duiven mogen werken, en die zijn er bijna niet. Dierenartsen mogen in Europa ook niet langer zelf magistraal bereiden. En vervolgens kennen ze de Europese wet- en regelgeving niet goed, want sinds enige tijd bestaan er in België geen duiven meer. In België zijn duiven nu óf:
a. pluimvee óf
b. vogels!
Als je ze niet aanbiedt voor de slacht, zijn het gewoon vogels en daarmee loopt België in de pas met de Europese Regelgeving. En daar hebben wij ook nog een steentje toe bijgedragen. Er zijn uitstekende, Europees geregistreerde diergeneesmiddelen voor duiven beschikbaar. Ook in o.a. Nederland, België en Duitsland.

BELGICA DE WEERD B.V. I Postbus 4607 I 4803 EP Breda I Nederland
T +31 76 560 02 22 I F +31 76 565 35 70 I info@belgicadeweerd.com I www.belgicadeweerd.com